کاربرد حروف اضافه و ربطِ ساده در گویش لای‌زنگانی

در حوزۀ پژوهش­ های مربوط به لهجه­ ها و گویش­ ها، مبحث «حروف» از جمله مباحثی است که کمتر مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. با توجه به اهمیّت و ضرورت این مقولۀ دستوری، در پژوهشِ پیشِ رو به بررسی و تحلیل حروف اضافه و ربطِ ساده در گویش لای­ زنگانی پرداخته­ شده است. در این جستار علاوه بر گفت­ وگو با گویشوران کهنسال روستا، بسیاری از سروده­ های محلی، ضرب‌المثل‌ها و چیستان ­های پرکاربرد این گویش نیز بررسی شده است و تا حد امکان سعی گردیده تا برای کارکردهای هر یک از حروف، مثال­ هایی از این سروده­ های محلّی، مَثَل ­ها و چیستان­ ها  ذکر شود. نتایجی که از این پژوهش به دست آمد نشان می‌دهد که در این گویش، حروفی چون «از»، «به»، «در» و «بر» هیچ کاربردی ندارد و گویشوران این گویش با این حروف بیگانه­ اند؛ دلیل این امر این است که در این گویش غالباً یک حرف به جای چند حرف به کار می ­رود؛ مانند حرف «اَ» a)) که به جای «از»، «به»، «در» و... به کار می ­رود. از دیگر نتایج این جستار می­ توان به پرکاربرد بودن برخی حروف مانند «اَ»a))، خوذ (xoδe) به معنی «با» و تَه (/(ta تا (tâ) اشاره کرد که با فارسی معیار تفاوت دارند.